Als ik manager bij de NS was...

Als ik was, een manager zo invloedrijk, zo belangrijk bij de NS (de Nederlandse Spoorwegenmaatschappij), en bovenal zo rijk, zou de NS zoveel klantvriendelijker zijn.

Nee, serieus, ik ben er telkens opnieuw over verbaasd hoe hard de NS winstbejag nastreeft. Niemand die er wat aan doet. En dat terwijl je toch overal hoort hoe assertief Nederlanders zijn.

Ik ga twee voorbeelden geven van het beleid waar ik me zo aan erger (en aangezien ik al in België en Nederland gewoond heb, zal ik de Beneluxtrein als sprekend voorbeeld geven):

1) Om een papieren kaartje te kopen naar Roosendaal- Grens voor de Beneluxtrein, moet je bij de balie zijn. Die kaartjes verkopen ze namelijk niet in de automaat. Nu is het bij de NS zo, dat wanneer je zo'n kaartje bij de balie koopt, er 3.5 euro transactiekosten bijkomen. Los van het feit dat ik dit nogal prijzig vind qua extra bedrag om te betalen, is dit niet waar ik het meeste van opgefokt raak. Wat ik zo verkeerd vind, is dat je niet de keuze hebt om het kaartje niet aan de balie te kopen, aangezien ze in de automaat niet verkrijgbaar zijn. Ze doen dus, door die 3.5 euro per kaartje aan te rekenen, alsof het je eigen keuze betreft, terwijl dat helemaal niet zo is. Dan kunnen ze net zo goed hun prijzen voor die kaartjes meteen 3.5 euro duurder maken, in plaats van het via zo'n omweg te doen. Of beter: gewoon lekker goedkoper doen, want een goede economie start bij de mogelijkheid dat mensen zich soepel en zonder teveel onkosten naar hun werk kunnen verplaatsen.

2) 9 December (vandaag) is het zover, het moment dat we afscheid moeten nemen van de Beneluxtrein, de verbinding tussen België en Nederland, wat de verbinding tussen mijn twee moederlanden is. Het wordt me nu nog moeilijker gemaakt om eens op en neer te reizen. Als tiener is de Fyra nemen geen optie.
Het erge vind ik dat die trein helemaal niet afgeschaft hoeft te worden. Ik heb er al verschillende keren opgezeten, en kon niet anders dan tot de conclusie komen dat deze trein voller zit of ten minste even vol als de gemiddelde andere trein in Nederland. Het eerste excuus dat de NS gaf, namelijk dat de trein moest verdwijnen omdat hij niet genoeg opbracht, is louter een drogreden. Immers, ga je van die redenering uit, kunnen ze meteen tachtig procent van hun treinen schrappen.
De Beneluxtrein wordt vervangen door de Fyra, een trein die veel duurder is dan de huidige prijzen van de Beneluxtrein (terwijl de huidige prijzen ook niet mals zijn). Een abonnement nemen is onmogeljk, op voorhand reserveren moet. Maar pas op, de NS doet alsof ze ons een gunst ermee bewijzen: de Fyra gaat namelijk sneller. Wow, understatement van het jaar.
De huidige Beneluxtrein stopt in Amsterdam Centraal, Schiphol, Den Haag, Rotterdam, Dordrecht, Roosendaal, Antwerpen, Mechelen en Brussel.
De Fyra slaat de stops Schiphol, Den Haag, Dordrecht, Roosendaal (ipv Roosendaal wordt het mettertijd Den Haag) en Mechelen over. Tja, zo kan ik ook een trein sneller ter plaatse laten zijn.
Voor mensen die bijvoorbeeld in Den Haag wonen is het minder gunstig. Zij moeten nu namelijk eerst met een trein naar Rotterdam reizen en dan in Rotterdam overstappen op de Fyra. Hoezo sneller voor reizigers uit Den Haag, aangezien de grootste tijdswinst zich bevindt op gedeelte Amsterdam- Rotterdam van het traject?
Maar pas op, de NS heeft een oplossing bedacht voor de huidige forenzen die een abonnement hebben om internationaal te reizen. Hun abonnement zou nog geldig zijn (als ik het goed ten minste begrepen heb), maar ze moeten wel voor een retourtje 8 euro toeslag betalen. Goh, wat een gunst.
Even rekenen:
Je gaat als abonnementhouder 5 keer per week op en neer, en dat gedurende 4 weken in een maand. 5 x 8 x 4 = 160 euro extra.

Ook vind ik alle informatie die over de Beneluxtrein die vervalt wordt gegeven telkens erg laat en vaag.

Volgens mij wil de NS gewoon tot het uiterste gaan, lekker veel geld verdienen op kosten van de gewone burger en zo de Thalys uit het veld proberen slaan. Zonder schaamte of eergevoel, aangezien ze de enige maatschappij in Nederland zijn die de treinen regelt.

Rover gaat hen aanklagen, en ik, als niet-manager, hoop dat Rover de aanklacht wint. Niet omdat ik zonodig de NS wil pesten, maar ik wil het als eye-opener laten dienen. Misschien dat dan de roze zonnebril van de neus van NS- manager dondert en met een harde smak op de grond belandt, zodat de NS- manager eens met zijn neus op de feiten gedrukt wordt. Dan kan hij de treinregelingen terug goed op de rails brengen.

Als er dan nog steeds niets verbeterd is bij de NS, stel ik mezelf graag kandidaat.
Ik heb geen opleiding, nog nooit in de treinbranche gewerkt, ben nog nooit op een luxepersoneelsfeestje geweest, zou niet onmiddellijk weten waaraan een managers maandloon uit te geven (nou ja, dit eigenlijk wel, gewoon lekker veel gaan shoppen),... Maar weet wel precies wat belangrijk is voor de treinreiziger, en dat kan zeker tellen! ;-)

Spelende Olympische Spelen

De Olympische Spelen, een speciale periode eens in de vier jaar is het. Atleten gaan de strijd om "de beste" te zijn aan. Soms hang ik voor de buis in deze zonnige periode, meestal niet, ondanks dat er erg knappe prestaties neergezet worden.
Ik weet niet hoe ik volgende dacht, wat de aanleiding was om volgende te verzinnen.
Het gebeurde gisteren in de tuin en ik keek naar de heg: "Er vallen nog een hoop disciplines te maken."
Je zucht nu vast: "Wat dan? Alles is er toch al?"
Eigenlijk niet.
Om terug te komen op die heg. Waarom worden er niet een soort van heggenrennen georganiseerd? Dit houdt dus in dat er hoge heggen zijn met ernaast waterpartijen of valschermen (om degenen die hun evenwicht verliezen op te vangen. Zonder kan natuurlijk ook, maar dat is nou niet bepaald atleetlievend). De deelnemers moeten dan om ter snelst over zo'n lange heg rennen. Je hebt veel kans om met je voeten/ benen tussen de takken weg te zakken en te vallen. Je mag ook geen last hebben van hoogtevrees. Een combi van durf, snelheid, evenwicht en voorzichtigheid is het. En komisch om naar te kijken, lijkt me.
Of wat dacht je van "touwslingeren"?
Tarzan nadoen. Je hangt touwenparcours naast elkaar en de deelnemers moeten van het ene touw naar het andere slingeren. De uitdaging is dan om in zo'n kort mogelijke tijd het parcour af te leggen.
Twee personen die met een plank, waarop een balancerende persoon staat, rennen lijkt me ook gaaf. Dan laat je teams tegen elkaar strijden om het eerst over de finish heen te raken zonder dat de persoon op de plank van de plank valt.
Door dit blogbericht te schrijven, komen er nog tientallen andere sporten in me op die erg amuserend zijn om naar te kijken. Niet dat de huidige sporten niet leuk zijn (dat heb ik nooit gezegd en zal ik nooit zeggen). Alleen, het kan altijd komischer/ grappiger/ lolliger/ lachwekkender en aangezien uit zoveel onderzoeken tegenwoordig blijkt dat er redelijk wat mensen in een dipje zitten, lijkt het me een goed idee dat de "sportwereld" op deze manier initiatief neemt om daar iets aan te veranderen.

Telkens diezelfde gedachte en dan...niets!

Het gebeurt me elke keer weer; de examenperiode/ toetsweek/ proefwerkweek (of hoe je het ook wilt noemen; elk kindje heeft een naam) begint en ik voel me zo moe. Zo ontzettend moe, beter gezegd: toetsmoe.
En dan telkens dezelfde vraag die ik me stel. De vraag die gaat over een grootschalig probleem waar maar geen oplossing voor lijkt te komen, dat al generaties lang bestaat.
Ik hoor je al afvragen: welk probleem?
En dat is nou net het probleem. Iedereen heeft er problemen mee, op het moment dat ze het moeten doorstaan, maar eens de toetsweek achter de rug, lijkt iedereen het weer vergeten te zijn. En als je na twee weken niet meer weet waar je zoveel problemen mee had, dan heb je een ernstig probleem, lijkt me.
Waar het om gaat is die toetsweek. Je stresst, hebt gedurende meer dan een week slaapgebrek, plundert de snoepkast,... En waarom doen we dit allemaal?
Voor een velletje papier!
Voor dat velletje papier plegen we een aanslag op onze gezondheid. Duizenden studenten- of beter gezegd: miljoenen studenten- hebben met dat probleem te maken. En er gebeurt niets. Ik heb volwassenen eens tegen elkaar horen zeggen "Ach, we moesten het ook doen".
Mij doet dit denken aan een onverwerkt trauma, en om je dan beter te voelen, neem je "wraak". Maar dan wel op onschuldigen. Want terwijl de mensen die nu volwassen zijn zwoegden, waren wij (de huidige kandidaten voor die toetsen) er nog niet. Was het zelfs onbekend dat we ooit zouden bestaan.

Gelukkig is er na de (laatste) toetsweek altijd vakantie, en dat maakt veel goed. Dan vergeet ik alle problemen, zelfs dit probleem. ;)

Op of tussen twee stoelen: het ov!

In november plaatste ik het eerste blogbericht over mijn dubbele nationaliteit en het één-achtste Frans zijn.


In minder dan een jaar tijd ben ik maar liefst twee keer verhuisd. Van Nederland naar België en dan twee maanden geleden weer van Belgë naar Nederland. Als ik nu nog geen Belgnederlandenhopper ben, weet ik het ook niet meer, hoor.


Wat ik wel moet zeggen, is dat door zoveel te verhuizen de verschillen tussen beide landen nog eens extra hard opvallen. Je vergist je in het taalgebruik, de prijzen in de winkels lijken plots weer anders en het schoolsysteem valt ook bijna niet te vergelijken. Omdat het veel te veel is om alles tegelijkertijd uit beide landen te vergelijken in 1 blogbericht, ga ik telkens een onderwerp uitkiezen.

Vandaag: het ov (openbaar vervoer voor de Belgische lezers ;) )!

Het eerste wat me te binnen schiet als ik aan het openbaar vervoer denk, is hoe schandalig duur het eigenlijk in Nederland is voor me als middelbare scholier. Ik moet de trein nemen om naar school te gaan en daarna nog even de metro. Aangezien je bij de "en es" (de ns in Nederland stemt overeen met de NMBS in België) maar tot je 11 bent recht hebt op een reductietarief en daarna pas weer het studenten- ov als kortingsmogelijkheid komt, zit ik met mijn zestien winters ín de verkeerde leeftijdscategorië.
Resultaat: om naar school te gaan, moet ik elke maand 120 euro treinabonnementskosten afdokken (dan hebben we het over slechts 10 minuutjes trein enkele reis) en dan nog eens 37.50 euro voor 1 zone "metro, bus en tram", vanaf de twee treinhaltes.
Totaalbedrag: 157.50 euro per maand, en dan heb ik ook nog eens een zus die hetzelfde moet betalen- ja, we zitten op dezelfde school. 

Oké, ik kan een 4-zone abonnement nemen voor de "bus, tram en metro", maar dan ben ik elke dag langer onderweg, wat ook niet handig is, want als puber heb je altijd te weinig tijd. Daarnaast zou me dat ook al een slordige 97 euro kosten.

Hoe zit het dan in Belgë?

Daar woonde ik qua afstand even ver van school/ even dicht bij school (hangt ervan af hoe je het wilt bekijken), en daar betaalde ik voor mijn busabonnement 21.5 euro per maand. Met dat abonnement (de BuzzyPass) kon ik doorheen heel Vlaanderen De Lijn (de maatschappij die het ov daar verzorgt) gebruiken. In Nederland kun je dat zelfs niet met die 97 euro uitrichten.

In verband met openbaar vervoer luidt mijn conclusie dus dat het in Nederland een stuk goedkoper kan. De regering moedigt ons wel de hele tijd aan om het ov te nemen in plaats van de auto, maar als je met een gezin bent, komt de auto goedkoper uit qua benzine, hoewel die prijzen ook steeds de lucht in blijven schieten. En daarnaast heb je natuurlijk meer vrijheid en een groter reiscomfort met de wielenwagen.

Dus regering, denk aan het milieu, en maak de prijzen van het ov wat normaler, zodat het aantrekkelijker wordt! Anderzijds wel weer mijn complimenten voor Nederland ivm dat de treinen meestal op tijd arriveren (op mijn traject ten minste).

Smile, just take a smile :)

Lachen, we kunnen niet zonder, want zonder het lachen zou het leven een stuk minder lachwekkend zijn. Lachen is natuurlijk niet altijd even eenvoudig, als het je bijvoorbeeld niet mee zit, maar met deze 7 redenen, zal je toch een beetje gemotiveerder zijn om wél lekker vaak te lachen.

1. Het is zonde om elke dag je tanden te poetsen, een beugel te nemen om tandafwijkingen te corrigeren, je tanden te flossen,… om dan al dat werk niet te showen. Als we naar de kapper geweest zijn, willen we toch ook dat iedereen dat ziet?
2. Lachen is gewoon mooi, het maakt een sympathieke, uitnodigende indruk.
3. Ik heb ooit gelezen, dat doordat je tanden bij het lachen blootgesteld worden aan de zon, ze witter worden. Het is beter/ gezonder dan van die tandpasta te gebruiken die ze witter maakt. Een erg goede reden dus.
4. Lachen werkt goed tegen depressies.
5. Als er iemand stiekem een foto van je neemt en die vervolgens op Facebook ofzo plaatst, is het leuker om er met een lachend gezicht op te staan dan met een erg humeurig gezicht. Anders krijg je snel de naam “zuurpruim”, als je niet goed oplet.
6. Als je lacht, gaan er deuren voor je open. Iedereen vindt je dan een vrolijk persoon én gaat dan moeite doen om met je in contact te komen. Want, wie wil er nou niet omgaan met een enthousiast iemand? (oké, dit is misschien een beetje hetzelfde als reden 2)
7. Stel: je loopt lachend over straat en het is je droom om model of iets dergelijks te worden (wie heeft als meisje nou eens niet daarvan gedroomd? Het is net hetzelfde als kleuters die zeggen “ik wil later prinses worden”), heb je meer kans dat als een agent je spot, hij je ook daadwerkelijk aanspreekt. Ten eerste omdat je met een smile op je gezicht gewoon meer uitstraling hebt, en ten tweede omdat dat gewoon de drempel voor een praatje kleiner maakt.

Zo, ik hoop op deze manier de boodschap overgebracht te hebben. J

Hello school, bye-bye Meivakantie

Jawel, de meivakantie is over, voorbij. Helaas, helaas, helaas.

Nou ja, met vakanties ben ik erg raar ingesteld. Tijdens de vakantie zelf heb ik altijd het gevoel dat ik een zee van tijd heb, dus dat ik niets moet overhaasten. Dan denk ik zelfs nog even: "Op zich zou een schooldagje er wel tussendoor kunnen". (ja, dit klinkt al helemaal nerdy)
Het laatste weekend van de vakantie vindt dan een gevoelsmatige omslag plaats. De zee van tijd is weg, slechts enkele regendruppeltjes blijven over. Ik moet nog allerlei dingen doen, heb het veel te druk en loop mezelf voorbij. Om dan maandagochtend (vanochtend dus ;) ) met een doodmoe hoofd op te staan uit bed. Weg is het lange uitslapen. Welkom dagdagelijkse routine met de trein halen, huiswerk, so's, het roosterbord checken als je op school komt met de hopeloze hoop dat er wat zou uitvallen zodat je eerder klaar bent...

Hoewel, heel erg klagen mag ik niet. Ik werk ten slotte voor mijn toekomst en er zijn veel meiden in de wereld die niet kunnen studeren en helemaal in armoede leven. Op dat vlak ben ik eigenlijk een "luxe-beest". En iedereen weer terugzien op school is natuurlijk ook erg leuk. :D
Zo zie je maar, alles heeft zijn positieve en negatieve kanten.
Vakantie is happiness, maar als je het je hele leven zou hebben, zou het net zoals het schoolleven een routinezaak worden.

Gedicht: Kunst

Aangezien ik het momenteel ge-wel-dig druk heb, heb ik niet echt tijd om een nieuw uitgebreid blogbericht te plaatsen (tja, ik geef het gewoon toe, want eerlijk duurt het langst). Omdat ik deze blog niet graag weken blanco laat staan, heb ik maar even in mijn computerarchief gezocht. En met succes!

Ik heb nog een gedicht teruggevonden, dat ik heb geschreven toen ik elf was. Net zoals mijn gedicht "Het spook in het kasteel", is dit gedicht op school in de grote gedichtenmap verdwenen. Gelukkig had ik er zelf nog een exemplaar van liggen.

Nou ja, mijn liefde voor kunst heb ik al jaren, zoals jullie in dit gedicht kunnen lezen.

Have fun! :D

Kunst

Kunst,  je maakt iedereen blij.

Je maakt gevoelens vrij.
Kunst, mijn ideaal.
Je bent een taal

Die alle mensen verstaan.

Een lach, een traan.
Je zegt het allemaal.
Soms brutaal.

Maar meestal lief.

Kunst, je bent m’n hartendief.
Je geeft je kleur aan mijn bestaan.
Soms dicht je over de maan,

Of over de nacht,

Vol sterrenpracht.
Liefde of de dood.
Geluk klein of groot.

Geen enkel gevoel is je onbekend.

Waarheen ik mijn blik ook wend,
Ik ontmoet je overal.
In berg en dal,

In de lucht en op de zee,

Overal ga je met me mee.
Voor altijd blijf je in mijn hart.
Want, je bent echt apart.

Ge-Spam-med!!!

Toen ik eergisteren mijn “alternatieve mailbox” checkte, zat er echt een type verrassingsmail in. Ik kreeg een werkaanbieding van een Engels bedrijf (dus ja, helaas was de mail ook in het Engels, met af en toe wat moeilijke termen, wat me dwong om de mail eerst enkele keren te overlezen vooraleer ik het helemaal snapte). Ze zoeken naar mensen in  Europa en ‘toevallig’ lijk ik erg geschikt voor de functie, ten minste, als ik iets van computers ken.

Ik hoef alleen even mijn contactgegevens op te sturen, en laten weten wanneer ik het beste telefonisch bereikbaar ben. Er hangt een hoog salaris, werkzekerheid, etc. aan vast. Goh, wat heb ik mazzel, zeg.

Ik heb wel wat verstand van computers (nou ja, heb toch al ontdekt hoe ik een blog moet aanmaken, en dat is een hele overwinning voor me persoonlijk ;) ). En daarnaast, weten die mensen van het bedrijf veel hoe goed ik met computer overweg kan. Aangezien ze waarschijnlijk geen Nederlands kunnen, lezen ze heus niet in dit blogbericht mijn werkelijke computercapaciteiten. :P

Een goede job in tijden van crisis, en dat terwijl ik amper zestien ben… Aanlokkelijk. En weer zo onwerkelijk. Met andere woorden: junkmail, maar dan wel met enkele dingetjes erin die zich onderscheiden van het normale kaliber spam- wat die dingetjes precies zijn, meld ik niet, omwille van mijn privacy.

Even kreeg ik nog een wild plan om die mail te beantwoorden, uiteraard niet met mijn werkelijke gegevens want dat zou pas dom zijn, louter voor de gein. Want misschien was die mail ook wel gewoon een vroege aprilgrap?
Dat plan liet ik gauw varen, aangezien het nergens op slaat. Daarnaast is het gewoon gevaarlijk, om op zulke dingen in te gaan. Nou ja, jullie waarschuwen voor dergelijke mails moet ik niet, het boek Bitterzoet van Simone de Jong doet dit al genoeg.

De mail verdween bij mij dus onverbiddelijk in de junkbox. Ik heb wel mezelf nog even een pets op mijn hoofd gegeven omdat ik die mail überhaupt open geklikt heb- wat als ik er een mooi virus aan overhoud? De volgende keer moet ik zoiets maar onmiddellijk deleten.
Ook al is het mijn tweede mailadres waarop ik die mail ontving, ik zou niet graag een nieuw, tweede mailadres willen aanmaken. Ik heb wel wat beters te doen, zoals dit blogbericht schrijven. ;)

Trouwens nog een extra weettedingetje (zo, wat een bizarre term gebruik ik nou weer): vandaag is het mijn zestiende-en-halve verjaardag!!! Niet zo speciaal als een echte verjaardag natuurlijk, maar misschien toch een feestje waard? Of misschien is elke dag wel weer een feest, want elke dag die je ouder wordt, kun je misschien wel beschouwen als "een verjaardag".

Adios ijsperiode?

Na erg koud weer, wordt het sinds enkele dagen steeds “warmer”. Van mij mocht het wel, ik ben niet echt treurig, want telkens die vreselijke kou buiten is geen pretje. Je neus bevriest en er loopt doorzichtig snot uit, je handen staan helemaal stijf,... Voor mij had het lang genoeg geduurd. Tijd voor de zomer, durf ik zelfs te verkondigen!

Pas op, toen ik vrijdagnamiddag (3 februari) de eerste sneeuwvlokjes zag vallen in België, had ik een welkom-winter-gevoel. Dit jaar hadden we al geen witte Kerst gehad, helemaal niets van sneeuw. Daar word je ook niet vrolijk van, zo lijkt het net alsof je geen winter gehad hebt.
Sterker nog: de temperaturen waren bijzonder mild. Op zich wel heerlijk, uitgezonderd die harde rukwinden dan waar we de afgelopen maanden mee te kampen hebben gekregen. (Zo, ik klink al net als de weerman op televisie. Heb ik soms verborgen ambities in me? :P)
Soit, de sneeuw was in het begin welkom. Ik vind het altijd zo mooi om naar te kijken. Hoe het landschap wit wordt. Het lijkt ook meteen een stuk lichter overdag, doordat de sneeuw de zon weerkaatst. Als je er dan nog een warme kop chocolademelk met slagroom (I luf chocolate) bijneemt, is het plaatje compleet.

Ook de schaatsende kinderen zijn altijd geweldig. Die zie je trouwens meer in Nederland. Daar zijn erg veel vijvers, mogelijkheden zat dus om op het ijs te gaan. Zeker omdat die vijvers sneller dichtvriezen dan een groot meer. Helaas weer geen Elfstedentocht dit jaar. (Stiekem had ik er een beetje op gehoopt, dus op dat vlak mocht van mij de koude wel nog even blijven aanhouden. Net lang genoeg voor de tocht.) Niet dat ik van plan was om eraan deel te nemen, hoor. Kan ik helemaal niet goed genoeg voor schaatsen en ik heb er ongetwijfeld te weinig uithouding voor, ploeteren op schaatsen terwijl het vriest.

Maar de koude eist eveneens haar tol. Er zijn, vooral in het Oosten van Europa, honderden doden gevallen. Ik ben ook soms geschrokken van de temperaturen daar, want ik heb lagere temperaturen dan -30 °C gelezen op plaatsen waar het anders niet zo ijzig is. Echt niet normaal, man. En dan vind ik -10 °C al zo extreem…

Helaas, slecht nieuws voor de koukleunen onder ons: dergelijke “frisse” periodes gaan in de toekomst veel vaker voorvallen in Europa, bij ons en de andere gebieden die getroffen zijn. Als gevolg- hoe bizar het ook klinkt- van de klimaatopwarming. Door het smeltende poolijs, hebben ze in het uiterste noorden (het noordwesten van Rusland bijvoorbeeld) juist minder gure temperaturen gehad als anders. Wij krijgen meer te maken met continentale lucht, en het matigende effect van de zee wordt ingetoomd. Ten minste, als ik het goed heb begrepen. ;)

Maar ach, voor deze winter is het (hopelijk) voorbij, dus ik wacht even af wat het volgend jaar wordt. Al denk ik persoonlijk dat die theorie wel kan kloppen: vaker barre periodes.

Hoe dan ook, nu zeg ik even: Adios ijsperiode!!!

Getagd door Isabelle!

Yes, ik ben getagd door Isabelle. Ze heeft me 11 vragen gegeven om te beantwoorden, en dat doe ik uiteraard met erg veel enthousiasme. De regels ivm het taggen ga ik niet overnemen. Lekker rebels. :P

Mijn vragen:
1. Verklaar de naam van je blog.
Toevallig heb ik daar een topic over geschreven, in november. Dat was mijn tweede blogbericht op deze blog. Hier de link: http://www.sprekendeschrijfsels.blogspot.com/2011/11/sprekende-schrijfsels.html
Zo, dat bespaart me erg veel typwerk.

2. Wat zou je nooit eten?
Dat ingewanden vlees lijkt me maar ranzig, zoals varkenshersentjes, darmpjes,... De lever kan overigens wel lekker zijn, vind ik. Verder ben ik geen liefhebber van asperges, spruiten en gestoofd witloof.

3. Bij welk liedje zet je de radio meteen af?
Wat een moeilijke vraag! Ik heb niet in één-twee-drie een specifiek nummer, maar ik kan bijvoorbeeld snel verveeld raken bij balades of schlagers. Wel hangt dat natuurlijk af van de persoon die het zingt en het nummer. Elk nummer is anders.

4. Wat zou je graag goed kunnen doen?
Ik zou graag (nog) beter leren tekenen (ik spendeer véél te weinig tijd momenteel aan tekenen, dus die hobby verwaarloos ik een beetje). Maar, als ik echt zou kunnen kiezen, dan zou ik voor goed kunnen zingen gaan, alleen al uit medelijden voor mijn omgeving, die al erg vaak mijn 'kattengejank' moet aanhoren.

5. Wat drink je het liefst op een feestje?
Meestal ga ik gewoon voor cola, valt me op. Het giet gemakkelijk binnen, smaakt lekker en je hoeft niet te vrezen er teveel van op te hebben.

6. Wat vind je een slechte eigenschap van mensen?
Laf zijn, hypocriet zijn, liegen en weinig medeleven hebben. Aan die eigenschappen kan ik me dood ergeren. Dus, je bent gewaarschuwd. ;)

7. Lees je liever boeken of kijk je liever films?
Dilemma. Ik doe het allebei erg graag. Ik ben dus een boekenliefhebber én een filmliefhebber. Hangt er trouwens ook vanaf welke boeken/welke films. Bij boeken houd ik erg veel van thrillers, en bijvoorbeeld niet snel van een eenvoudig doorsneeverhaal (cliché dus). Bij films houd ik niet van typische actiefilms, die meer geweld dan een verhaal bevatten. Ik hoop op deze manier toch een beetje deze vraag beantwoord te hebben.

8. Zou je liever één dag onzichtbaar willen zijn of één dag kunnen vliegen?
Eén dag kunnen vliegen. Als kleuter wou ik vaak kunnen vliegen, dus daarom ga ik voor het vliegen, ook al lijkt onzichtbaar zijn me ook wel erg leuk.

9. Wat is jouw stopwoordje op dit moment?
Ongetwijfeld 'zeg maar' en 'weet je'. Ik betrap mezelf veel te vaak op het gebruiken van die woorden. Dan denk ik trouwens in mezelf: 'Nee, niet weer dat woord.' Maar, dan is het al te laat.

10. Wat zullen we nooit op jouw blog lezen en waarom niet?
Erg persoonlijke dingen, omdat je natuurlijk nooit weet wie allemaal een kijkje neemt op je blog... Te persoonlijk worden is dan zeker niet handig.

11.Welke taal zou je nog heel graag willen leren?
Spaans! Ik heb het niet in mijn vakkenpakket zitten, en ga het er ook niet (meer) bijnemen, omdat ik dan ontzettend veel inhaalwerk zou hebben. Maar, ik denk dat ik het ooit zelfstandig eens bijleer. Verder lijkt Chinees me wel leuk, maar aangezien ik niet echt een talenknobbel heb, acht ik de kans om die taal ooit erg goed te kunnen, erg klein. Het zou dus een soort van verloren moeite zijn, als ik die taal ga leren. Met al die karakters.

Zo, dit zijn mijn antwoorden op de vragen.
Voor degenen die willen heb ik hieronder 11 vragen om te beantwoorden. Wat je ermee doet, is je eigen keus.

1) Lijkt het jou erger om een week zonder mobieltje door te brengen of een week zonder computer? (bij het mobieltje moet je wel even ervan uitgaan dat het een erg ouderwets model is, dus zonder internet)
2) Welk land wil je alleszins één keer in je leven bezocht hebben?
3) Wat is jouw grootste droom?
4) Aan welk schoolvak had/heb je een hekel?
5) Wat zou je doen met 1 miljoen?
6) Welk seizoen vind je het leukste?
7) Ben je eerder een ochtend-of avondmens?
8) Als je voor één dag in een dier zou kunnen veranderen, welk dier zou dat dan zijn?
9) Voor welk gerecht smelt je helemaal weg?
10) Ga je tijdens een feestje eerder bij de bar staan of op de dansvloer?
11) Wat vind je erg leuke eigenschappen bij mensen?

Tekening: Stilleven

Wat doe je als je als dertienjarige voor het vak tekenen op school de opdracht krijgt om een stilleven te maken?
Zuchten.
Wat doe je als je dat stilleven niet gewoon mag inkleuren met potlood, maar met gescheurde stukjes papier uit een tijdschrift?
Extra hard zuchten.
Ja, zelfs ik. Ondanks dat ik erg van tekenen houd, keek ik er tegen op om zo hard aan de slag te gaan voor school.
Mijn bureau in mijn kamer raakte bedolven onder stapels tijdschriften, zodat ik toch maar de beste kleuren kon vinden voor mijn werkje. Zo ben ik nou eenmaal: als ik besluit om me ergens voor in te zetten, wil ik het goed doen. En me niet inzetten voor tekenen, dat was iets onvoorstelbaar voor me. Iets is je passie of is het niet.

Gelukkig kreeg ik er wel een mooi resultaat voor. Dus mijn plakkerige handen door de lijm, al het geduld dat ik moest uitoefenen, de rommel op mijn bureau,... zijn niet voor niets geweest. :D

PS: Door het scannen, zijn de kleuren wel wat vager doorgekomen.