Een greep uit het leven van "Velletje toiletpapier"

Velletje, zo heet ik samen met mijn biljoenen uniseks broertjes en zusjes die verspreid worden over de hele wereld. Dagelijks komen er miljoenen bij en wacht er voor miljoenen de verdrinkingsdood. Jammer dat we geen handen, telefoon, fototoestel of wat dan ook hebben, anders konden we wereldse ervaringen uitwisselen. Wel ogen, maar dit blijft onder ons, want een groot proces rond voyeurisme kan ik missen als kiespijn haha grapje, want die heb ik natuurlijk niet.

Ik had één wens: verkocht worden in Spanje, bruingekleurde billetjes aanschouwen. Nederland kreeg ik in de plaats.
Nu mogen de Nederlandse mensen er ook wel zijn, maar ze zijn zo groot en lomp. Telkens wanneer ze op de toiletpot ploffen en wild velletjes van de toiletrol scheuren, zie ik hoe mijn verwanten getweeëndeeld worden en besef ik dat mij dit lot ook staat te wachten. Of ze besluiten levende mummies te maken, wat resulteert in de zoveelste grote massamoord waar je niemand over hoort.

Ik woon bij W.C. Bril. Walter Cornelis plast nogal vaak naast de pot. Dan voel ik nattigheid. Ik haat water en pis, word ik nogal pissig van. De wc-bril doet hij nooit omhoog, tot grote ergernis van Marieke met de blonde vlechtjes en rode rokjes. Marieke is lief, behalve als meneer Bril een toiletbezoek heeft gedaan. Wanneer hij weigert dit kleine kamertje te reinigen, schreeuwt ze dat hij de pot op kan.
Jacqueline komt vaak op bezoek. Zij is een echte kakmadam. Wanneer het tenslotte mijn beurt is, besef ik dat ik goed in de shit zit.

Zo los ik met al mijn problemen op.