Hét speciale moment

Het einde van mijn tijdperk op de middelbare school, het is iets waar ik al jaren naar uitkeek. Waarom? Niet omdat ik een onaardige klas had, de leerkrachten vervelend vond  of omdat ik al een groot plan had wat ik ná mijn leven als middelbare scholier ging doen.
Ook niet omdat het een hype was om weg te willen van de middelbare school, want ik ben altijd van het principe dat ik net niet wil meedoen aan hypes. Zeg zelf, er is niets stoer aan meelopen. Daarom heb ik lange tijd geen smartphone of iPad gehad.

Ik wou gewoon groot worden, iets anders, kijken of aan de andere kant van de heuvel het gras groener was. Dat ik best van de klaveren naar de biezen kon gaan, tja, daar dacht ik niet aan, en dat denk ik nu nog steeds niet. Studeren is leuk als je een richting hebt die echt bij je past.

Student zijn klinkt leuker dan "middelbare scholier". Studenten hoeven niet verplicht naar de les, zitten niet met ouders die gebeld worden als ze er een keertje ongeoorloofd niet zijn. Studenten kunnen zo laat thuiskomen als ze willen. Ze hebben weinig les, feesten en zuipen. Kunnen uitvreten wat ze willen in een stad ver van bekenden. Dat beeld had ik als naïeveling van het studentenleven.

Inmiddels besef ik dat je als middelbare scholier ook gewoon flink feest en alcohol nuttigt (al besef ik nog meer dat dit laatste slecht is voor de hersenen, en aangezien ik nu al geen Einstein ben, kan ik er maar beter voorzichtig mee omspringen, dus comazuipen laat ik achterwege), dat ik met mijn 22 lesuren afgelopen schooljaar best een pretpakket had en dat de leerstof van examens (ja, zelfs die van centrale examens) best meevalt in vergelijking met de studieboeken aan de universiteit. Ga je niet naar colleges, heb je meer kans de studiepunten niet te halen en daarnaast is het zo dat als je een studie kiest die je ligt, colleges juist een aangenaam tijdverdrijf zijn. Je krijgt te maken met het sociale leenstelsel binnenkort, BSA's, als je op kamers gaat moet je helemaal voor jezelf zorgen en je hebt een richtlijn van 40 uur werken per week. Heb je geen rijke ouders en geen zin om lekker veel te lenen, moet je een bijbaantje nemen. Met bijgevolg meer kans dat BSA niet te halen.

Je kunt doemdenken of optimistje spelen. Een vaas met twee bloemen kun je zien als een ongevulde, onvervulde sfeerschepper in je woonkamer of je kunt juist de pracht en kunst van deze twee ooit levende plantenwezentjes aanschouwen, die nog steeds een soort van leven, aangezien ze water opzuigen. Het kan allebei.