Gedicht: Kunst

Aangezien ik het momenteel ge-wel-dig druk heb, heb ik niet echt tijd om een nieuw uitgebreid blogbericht te plaatsen (tja, ik geef het gewoon toe, want eerlijk duurt het langst). Omdat ik deze blog niet graag weken blanco laat staan, heb ik maar even in mijn computerarchief gezocht. En met succes!

Ik heb nog een gedicht teruggevonden, dat ik heb geschreven toen ik elf was. Net zoals mijn gedicht "Het spook in het kasteel", is dit gedicht op school in de grote gedichtenmap verdwenen. Gelukkig had ik er zelf nog een exemplaar van liggen.

Nou ja, mijn liefde voor kunst heb ik al jaren, zoals jullie in dit gedicht kunnen lezen.

Have fun! :D

Kunst

Kunst,  je maakt iedereen blij.

Je maakt gevoelens vrij.
Kunst, mijn ideaal.
Je bent een taal

Die alle mensen verstaan.

Een lach, een traan.
Je zegt het allemaal.
Soms brutaal.

Maar meestal lief.

Kunst, je bent m’n hartendief.
Je geeft je kleur aan mijn bestaan.
Soms dicht je over de maan,

Of over de nacht,

Vol sterrenpracht.
Liefde of de dood.
Geluk klein of groot.

Geen enkel gevoel is je onbekend.

Waarheen ik mijn blik ook wend,
Ik ontmoet je overal.
In berg en dal,

In de lucht en op de zee,

Overal ga je met me mee.
Voor altijd blijf je in mijn hart.
Want, je bent echt apart.