Gedicht: 'Dood'

Jawel hoor, opnieuw een gedicht. Laat ik november daarom maar uitroepen tot gedichtenmaand op deze blog! Hoewel, dit is misschien een beetje te hard van stapel lopen, want ik weet nog niet wat ik volgende maand precies zal plaatsen... Nog even afwachten, dus. ;)
Dit gedicht is anders dan mijn twee vorige gedichten. Anders in het opzicht dat het geen rijm bevat en een redelijk warrige opmaak heeft. Bewust gekozen, die opmaak, als je naar het onderwerp kijkt. De dood staat ons allemaal te wachten, vroeg of laat, helaas. Als je dood bent, is niets meer hetzelfde en is het leven van je vrienden en familie een puinhoop. Daarom is dit gedicht in die stijl opgesteld: één grote puinhoop!
Wel zit er een zekere symmetrie in, zoals dat elke strofe begint met een geluid. Maar, jullie zullen heus zelf (de details in) dit gedicht ontdekken en er jullie oordeel over vellen.
Daarom veel leesplezier! :)

D

ood

Zoef
De snelheid
Van het leven
Uit het zicht verdwenen
Ondergronds

Awoe

De roep

Van de wolf

Door merg en been

Waarschuwing

Miauw

De kat

In de nacht

Op het verlaten kerkhof

Begroeting

Niets

Je oren

Werken niet meer

Zoals je hele lichaam

Verlamd

Gekraak
Te laat
Mensen met bloemen
Je knoken teren weg
Nutteloos

Bonk
Het hart
Van je dierbaren
Waarin je blijft leven
Genoegdoening