Twee nationaliteiten, leven tussen België en Nederland, het is zoals met twee stoelen aan tafel zitten. Je linkerbil op de ene stoel, je rechterbil op de andere stoel en als het even misgaat en de stoelen schuiven te ver uit elkaar, val je. Weliswaar niet ontzettend diep, maar misschien wel net diep genoeg om je pijn te doen.
Wat ben ik eigenlijk? Ben ik een Nederbelg of juist helemaal niets? Of ben ik gewoon wat ik me voel?
Sinds mijn geboorte heb ik de dubbele nationaliteit en ik heb al in beide landen gewoond. Ik ben dus half Belgisch, half Nederlands. Nee, dit is wat kort door de bocht van me. Genetisch gezien ben ik 1/8 Frans, 3/8 Belgisch en 4/8 Nederlands. Yes, Nederland wint. Maar, dat is gewoon genetisch, telt niet echt, vind ik.
Mijn accent ligt blijkbaar ergens tussen Nederlands en Belgisch in; de Belgen vinden me een Nederlandse tongval hebben, de Nederlanders denken er weer omgekeerd over.
Zo komt het wel eens voor dat ik in België in de winkel sta en de kassabediende plotseling zegt: 'Hé, kom je uit Nederland.` Daar gaan we weer. Ik snap de reactie en heb liever dat ze het gewoon in mijn gezicht zeggen dan achter mijn rug te roddelen (als je wordt aangestaard, vind ik het nog erger, en dat aanstaren gebeurt helaas het vaakst in België).
Het is niet echt leuk om het steeds te horen en aangestaard te worden. Het geeft een toerist-in-eigen-land-gevoel.
Vaak stel ik mezelf de vraag: wat doen accenten ertoe? Ik bedoel, het verschil tussen Antwerps en West-Vlaams is immens, maar het wekt minder gekke blikken in de winkel op of op zakelijk vlak. Waarom dan beginnen mierenneuken over of je Belgisch of Nederlands spreekt? De landen komen van dezelfde grondtaal, hebben wel in de loop der tijd een iets andere woordenschat gekregen.
Die verschillen tussen Belgische en Nederlandse woorden vind ik trouwens te gek. Lachen geblazen, om een typisch Belgisch woord in Nederland te gebruiken en omgekeerd. In België roept men dan 'Wablieft?' en in Nederland 'Wat zeg je?'.
Die verschillen tussen Belgische en Nederlandse woorden vind ik trouwens te gek. Lachen geblazen, om een typisch Belgisch woord in Nederland te gebruiken en omgekeerd. In België roept men dan 'Wablieft?' en in Nederland 'Wat zeg je?'.
Omdat ik die verschillende nuances in taal tussen beide landen en de andere mentaliteiten zo intrigerend vind, zal ik het zeker niet bij dit ene berichtje laten over dit onderwerp.
Tot de volgende!
(met dank aan Schana, voor de laatste zin :P)
'Tot de volgende' doet me denken aan zo'n beetje alle Vlamingen die ik ken of heb gekend, aangezien ze dat daar bijna allemaal zeggen. Dus misschien kloppen die genetische verhoudingen toch niet echt ;)
BeantwoordenVerwijderenJa precies, dat hoor ik daar ook altijd ( wat toevallig:P). Ik heb dit blogbericht geschreven toen ik in België was,en die laatste zin komt dan ook van 1 van mijn Belgische vriendinnen, zoals ik al vermeldde. Ik kom door het lezen van je reactie trouwens net tot de conclusie dat ik helemaal vergeten ben een part 2 te schrijven voor dit blogbericht. Oeps. Zal ik eens werk van maken.;)
BeantwoordenVerwijderen